با توجه به آيه 11 سوره يس: «إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمَن بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ»؛ 1- آيا اين آيه انذار را فقط محدود به کسي که اهل يادآوري و ترس از خدا در پنهان و خلوت باشد، مي‌‌کند؟ 2- در اين صورت، يعني کسي را که اهل اين دو مورد نباشد، نبايد انذار کرد؟ 3- منظور از يادآوري چيست؟ چه چيزي را بايد ياد آورد؟

الف: فرض کنيد شخص بي‏ديني در طلب حقيقت است و در جستجوي دين راستين، و فرض کنيد که کتاب‏هاي مختلفي از اديان و مذاهب مختلف در اختيار دارد(مثل قرآن، انجيل، اوپانيشاد، اوستا، و کتب مادّيّون و ساير فرق و طوائف). او از کجا و طبق چه معياري بايد تصميم بگيرد و بفهمد که کدام دين را برگزيند؟ ب: به عبارت ديگر، اثبات حقّانيّت قرآن از چه طريق است؟ و مثلاً اگر کسي از ما بپرسد که «از کجا مي‏گويي که تمام اين قرآن حقّ است؟» ما به او چه بگوييم، مخصوصاً اگر خودش مسلمان نباشد؟

اينجانب -با توجه به تناقضاتي كه در قرآن و حتي در احاديث وجود دار د- شك دارم که قرآن از طرف خدا باشد. مثلا 1- ترويج برده داري توسط قرآن 2- نبودن آيه يا آياتي كه در مورد كروي بودن زمين صحبت كرده باشد يا اشاره نموده باشد 3- نابرابري بين زن و مرد و حتي زن آزاده و برده كه با عدالت باري تعالي منافات دارد. سؤالات زياد ديگري نيز هست كه اگر مرحمت فرموده به اين 3 سوال اين حقير پاسخ دهيد و اجازه دهيد اينجانب آنها را نيز مطرح نمايم، تا بلكه به حقيقت پي ببرم و از اين سر در گمي نجات پيدا كنم.