در کتاب معراج السعادة جمله‌‌ای را مطالعه کردم که مي‌‌خواستم نظر شما را در مورد دو عبارت زير جويا شوم. 1- نوشته شده بود که: در برخي از اخبار وارد شده است که اگر کسي در عقب گناه، هشت امر را بجا آورد اميدوار به عفو آن گناه باشد: عزم بر توبه آن داشته باشد. و شايق باشد که ديگر مرتکب آن نگردد. و از عقاب بر آن خائف باشد. و به آمرزش آن اميدوار باشد. و بعد از آن گناه دو رکعت نماز کند. و بعد از آن هفتاد مرتبه استغفار کند و صد مرتبه بگويد «سبحان الله العظيم و بحمده » و چيزي تصدّق کند و يک روز روزه بگيرد. منبع: جامع السعادات،ج3، ص85. در بعضي از اخبار وارد شده که بعد از گناه وضو کامل بگيرد و داخل مسجد شود و دو رکعت نماز کند و در بعضي روايات چهار رکعت رسيده. 2- امام صادق(ع) مي‌‌فرمايند هيچ مؤمني نيست که در شبانه روز چهل گناه کبيره کند پس اگر پشيمان شود و اين ذکر را بگويد خداوند گناهان او مي‌‌آمرزد. «أستغفر الله الذي لا إله إلا هو الحي القيوم بديع السموات و الارض ذوالجلال و الاکرام و أسئله أن يصلي علي محمد و آل محمد و أن يتوب عليّ ». منبع همه اين مطالب کتاب معراج السعاده نوشته ملا احمد نراقي مي‌‌باشد.

حقيقت و نتيجه توبه چيست؟ آيا بعد از انجام هر گناهي، همين که بگوييم توبه کردم، مورد مغفرت الهي قرار مي‌‌گيرد؟ آيا وجود توبه به اين معني، راه را براي گناه کردن بيش از پيش باز نمي‌‌کند؟

من مدت زيادي است که با همسرم نزديکي نداريم و به دلايلي نتوانستيم طلاق بگيريم. در اين مدت يک بار اشتباه کردم و با شخصي بودم. بعد فهميدم اشتباه بزرگي مرتکب شدم. آيا مي‌‌توانم توبه کنم و آيا توبه من قبول مي‌‌شود. الان فقط ذکر ميگويم. مي‌‌خواستم بدانم کار من زنا بوده و بعد از طلاق بايد عده نگه دارم؟

براي توبه نصوح و واقعي که بعد از آن با اميد کامل، اعمال خود را از سر بگيريم و اين احساس را داشته باشيم که به تازگي از مادر متولد شده‌‌ايم و خداوند متعال هم با آن توبه، نگاه لطف خود را بيشتر از قبل بر ما بيندازد: اولا: چه اعمالي را در بيرون(جوارح) و ثانيا: چه اعمالي را با درون(قلب و ذهن و در يک کلام جوانح) بايد انجام داد؟

چکار کنيم که خداوند ما را ببخشد و گذشته‌‌مان را ناديده بگيرد؟ يعني اگر بخواهيم از اول شروع کنيم چه بايد کرد؟

کسی که بارها مرتکب گناه استمنا شده است و مجددا توبه کرده، سپس توبه‌اش را شکسته، آیا باز هم امید بخشش او از طرف خداوند هست؟