در يکجا خواندم که اگر دختر در تمام مسائل زندگي قادر به تصميم گيري باشد، بدون اذن پدر مي‌‌تواند صيغه موقت بخواند و عقد درست است، ولي شخص معصيت کار است. لطفا منظور از اين حرف را توضيح دهيد.

آيا ازدواج موقت بدون اذن پدر جايز است؟ شرط اذن پدر در اين حکم به نظر مي‌‌رسد غيرممکن باشد، چون در اين شرايط هيچ پدري به دخترش اذن نمي‌‌دهد و اين امر منجر به گناه مي‌‌شود.

من یک دختر 24 ساله هستم. یک ماهي هست که برام خواستگار آمده؛ کسي که عاشق هم هستيم و به اميد خدا قرار است ازدواج کنيم، ولي به دليل اینکه ايشان خدمت سربازی نرفته، پدرم فعلا شرط کرده برود خدمت و نه نامزد شويم نه عقد. ما با هم رابطه داريم و ديگه بعد از اين همه مدت، نمي‌‌توانيم بعضي چيزها رو رعايت کنيم. مي‌‌خواستم بپرسم ميشه یک صيغه‌‌ي محرميتي بين خودمون خوانده شود تا محرم شويم و احساس گناه نکنيم؟

من دانشجوي كارشناسي ارشد و رتبه اول كنكور مذكور هستم. با دختري آشنا شدم كه او نيز ارشد و رتبه اول كشور است. ما مدت 6 ماه است كه همديگر را مي‌شناسيم و از مشاوره‌هاي روحانيون و ديگر اساتيد دانشگاهي بهره برده‌ايم و تقريبا براي ما و اطرافيانمان كاملا روشن است كه ما به صورت منطقي همديگر را انتخاب كرده‌ايم و در واقع هم كفو هم هستيم. اما مشكل اينجاست كه من چندين بار با پدر ايشان حضوري و تلفني صحبت كرده‌ام، پدر بنده نيز چند بار صحبت كرده‌اند و حتي افراد ديگري نيز به عنوان رابط با او حرف زده‌اند و در حالي كه من و دختر ايشان بيان كرده‌ايم كه نياز به ازدواج داريم، ولي متاسفانه ايشان مصرّانه روي اين موضوع تاكيد دارند كه تا زماني كه دختر من دكتري تخصصي قبول نشود، من اجازه ازدواج نمي‌دهم. آيا ما مي‌توانيم بدون اجازه پدر، صيغه محرميت بخوانيم، ولي از رابطه زناشويي پرهيز كنيم تا زماني كه ايشان راضي مي‌شوند؟