اشکال دیگر نسبت به سند روایت این است که صاحب کتاب ادعا می‌کند روایت را از علامه نقل می‌کند ولی برخی تتبع کرده‌اند و می‌گویند چنین روایتی در کتب علامه وجود ندارد. ^[2]

صرف نظر از بحث سندی در مباحث گذشته نسبت به تعبیر «اذن فتخیر» نکاتی را ذکر کردیم اما اینجا مسئله احتیاط است. در مورد مسئله احتیاط می‌گوئیم این روایت بالاتر از روایت توقف نیست لذا همان معامله و برخوردی که با روایت توقف کردیم با این روایت هم می‌کنیم به این بیان که اگر در آنجا گفتیم توقف حسنٌ -جمعی را مرحوم آقای حائری داشت که در میان آن جمع‌های دیگر احسن الوجوه بود که بگوئیم توقف حسنٌ اما شما مخیّری- اینجا هم فخذ را به قرینه روایات تخییر حمل بر رجحان می‌کنیم یعنی روایتی که مطابق با احتیاط است را اگر اخذ کنیم رجحان دارد اما حکم اصلی و اولی تخییر است. البته ما قبلاً در مورد روایات توقف گفتیم یک وجه جمع حمل بر ارشادی بودن است. در هر صورت همان وجوه جمعی که بین اخبار توقف و تخییر است اینجا هم مسلم جریان پیدا می‌کند و لذا روایت احتیاط بحثی ندارد.

[2] ـ «وَ رَوَى الْعَلَّامَةُ قُدِّسَتْ نَفْسُهُ مَرْفُوعاً إِلَى زُرَارَةَ بْنِ أَعْيَنَ قَالَ: سَأَلْتُ الْبَاقِرَ ع فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَأْتِي عَنْكُمُ الْخَبَرَانِ أَوِ الْحَدِيثَانِ الْمُتَعَارِضَانِ فَبِأَيِّهِمَا آخُذُ فَقَالَ يَا زُرَارَةُ خُذْ بِمَا اشْتَهَرَ بَيْنَ أَصْحَابِكَ وَ دَعِ الشَّاذَّ النَّادِرَ فَقُلْتُ يَا سَيِّدِي إِنَّهُمَا مَعاً مَشْهُورَانِ مَرْوِيَّانِ مَأْثُورَانِ عَنْكُمْ فَقَالَ ع خُذْ بِقَوْلِ أَعْدَلِهِمَا عِنْدَكَ وَ أَوْثَقِهِمَا فِي نَفْسِكَ فَقُلْتُ إِنَّهُمَا مَعاً عَدْلَانِ مَرْضِيَّانِ مُوَثَّقَانِ فَقَالَ انْظُرْ إِلَى مَا وَافَقَ مِنْهُمَا مَذْهَبَ الْعَامَّةِ فَاتْرُكْهُ وَ خُذْ بِمَا خَالَفَهُمْ فَإِنَّ الْحَقَّ فِيمَا خَالَفَهُمْ فَقُلْتُ رُبَّمَا كَانَا مَعاً مُوَافِقَيْنِ لَهُمْ أَوِ مُخَالِفَيْنِ فَكَيْفَ أَصْنَعُ فَقَالَ إِذَنْ فَخُذْ بِمَا فِيهِ الْحَائِطَةُ لِدِينِكَ وَ اتْرُكْ مَا خَالَفَ الِاحْتِيَاطَ فَقُلْتُ إِنَّهُمَا مَعاً موافقين [مُوَافِقَانِ‏] لِلِاحْتِيَاطِ أَوْ مخالفين [مُخَالِفَانِ‏] لَهُ فَكَيْفَ أَصْنَعُ فَقَالَ ع إِذَنْ فَتَخَيَّرْ أَحَدَهُمَا فَتَأْخُذُ بِهِ وَ تَدَعُ الْآخَر.» عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، ج‏4، ص: 133.